Filmy lata 70., fotografia

"Rygor i dyscyplina" to motto szkoły "Valgranges"... Ta renomowana placówka, otoczona gęstym lasem znajduje się w miejscu odizolowanym od cywilizacji. W szkole wymagane jest noszenie jednakowych mundurków, a uczniowie mieszkają w internacie znajdującym się w sąsiadującym budynku. Dyrektorowi szkoły, czterdziestodwuletniemu Victorowi Durier udało się zmienić były sierociniec w najlepszą prywatną szkołę w okolicy. Zatrudnił on profesjonalny i oddany zespół nauczycieli w skład którego wchodzą: Elsa - dyrektorka do spraw edukacyjnych, Oscar - nauczyciel historii, Hubert - nauczyciel matematyki, wuefista Julian oraz Nadia, która zajmuje się najmłodszymi dziećmi. Sprawami dotyczącymi zarządzaniem szkołą zajmuje się Helen. Pod jej rządami znajdują się kucharz Xavier i nowo przybyła pokojówka Maria. Szkoła wydaje się być gotowa do rozpoczęcia nowego roku, ale wkrótce życie jej mieszkańców zaczynają zakłócać mroczne sekrety.

Madryt rok 1976. Rodzina Olmedo wprowadza się do wymarzonego domu pod numerem 32. Budynek jest piękny lecz członkowie rodziny nie wiedzą najważniejszej rzeczy: w domu, który kupili, nie będą sami… Tajemnicza istota zamieszkująca dom nie życzy sobie towarzystwa i szybko zmieni życie rodziny w niekończący się koszmar. Film oparty na prawdziwych wydarzeniach.

W 1930 roku w Paryżu Léon Galipeau (Michel Galabru), lekarz ogólny o wątpliwych kompetencjach, bada Louisa Martineta (Michel Serrault), 59-letniego kawalera. Przekonany, że jego wycieńczony pacjent ma najwyżej dwa lata życia, Galipeau przekonał swojego brata Émile'a (Jean-Pierre Darras), by nabył wiejski dom należący do Martineta w małej wówczas wiosce rybackiej: Saint-Tropez. Obaj bracia, pewni swoich interesów, zgadzają się nawet na indeksowanie dożywotniej renty według wartości, jak sądzą, bez przyszłości: w aluminium. Z biegiem lat Martinet nie tylko ma oko, ale także odzyskuje wigor i entuzjazm pod prowansalskim słońcem. Była to era boomu lotniczego: ceny aluminium rosły, renty dożywotnia rosły w nieskończoność, a rodzina Galipeau zniecierpliwiła się. Zmęczona czekaniem, aż Martinet umrze, snuje plany pozbycia się kłopotliwego rencisty. Niestety, z pomocą wydarzeń (II wojna światowa, Exodus, okupacja niemiecka, potem czystki) próby Galipeausów w celu wyeliminowania Louisa niezmiennie zwracają się przeciwko nim. Jeden po drugim, Galipeausy umierają pod zawsze szczerym spojrzeniem mężnego emeryta, stulatka.