Biograficzny 2004

Każda epoka zna jednostki, które wywołując skandale i podsycając do buntu, rozprawiają się z powszechnie uznawanym ideałem wolności. W XVII wieku taką postacią był John Wilmot, znany również jako drugi hrabia Rochester. Ten sprytny i niezwykle utalentowany łajdak, swoim krótkim acz pełnym ekscesów żywotem godnym gwiazdy rocka epoki Restauracji, dał dowód literackiego geniuszu i świadectwo swojej niezachwianej wiary w wolność jako ostateczną wartość.

Opowieść o słynnym milionerze Howardzie Hughesie, który stał na czele RKO Pictures. Był znakomitym pilotem, przedsiębiorcą i ukochanym kilku słynnych gwiazd Hollywood - m.in. Avy Gardner oraz Katharine Hepburn.

Opowieść rozpoczyna się w Albany, rodzinnym mieście muzyka. Film opowiada o dzieciństwie Raya, problemach z narkotykami i z miłością. 70-letni muzyk w wieku 6 lat zachorował na jaskrę i stracił wzrok. Jeśli życie w jakiś sposób jest sumą wydarzeń, historia Raya Charlesa może zostać odczytana, jako pasmo osobistych wzlotów i upadków, jakie towarzyszyły jego długoletniej karierze w przemyśle muzycznym. Ale w przypadku człowieka, który radził sobie ze swoimi udrękami, bólem i ciemnością, tak dobrze jak z różnorodnymi stylami muzycznymi - Jazz, Rhythm & Blues, Rock'n'Roll, Gospel, Country & Western – jego historię można odczytać w zupełnie inny sposób. Życie Raya to powstała na bazie sekwencji wydarzeń, poruszająca i inspirująca podróż jedynego w swoim rodzaju geniusza, który dał światu zupełnie nową wrażliwość muzyczną.

Eutanazja jest jednym z zagadnień budzących wciąż ogromne kontrowersje. Jej zwolennicy i przeciwnicy formułują szereg argumentów za swoimi stanowiskami. Nie wolno jednak zapominać, że te często jałowe spory w istocie swej podejmować powinny kwestie ludzkiej godności i cierpienia, a nie tylko rozwiązań prawych. Film Alejandro Amenábara opowiada historię sparaliżowanego człowieka, który walczy o swoją śmierć. Reżyser przypomina tym samym o dramacie jaki może spotkać każdego i o tym, że czasem jednostka nie jest w stanie dźwigać tak ciężkiego brzemienia jakim potrafi być życie.

Liam Neeson pojawia się w roli Kinseya, człowieka, który w roku 1948 nieodwracalnie zmienił amerykańską kulturę, publikując książkę Sexual Behaviour in the Human Male. Przeprowadzając wywiady z tysiącami ludzi, pytając ich o najbardziej intymne aspekty ich życia, Kinsey uwolnił społeczeństwo od ciężaru sekretów i wstydu, społeczeństwo, którego seksualne praktyki były przedmiotem najbardziej strzeżonego tabu. Jego praca wywołała jedną z najbardziej zagorzałych publicznych dyskusji ubiegłego wieku. Debata ta nie słabnie aż po dziś dzień. Ukazując technikę osławionych już, opracowanych przez Kinseya wywiadów, film opowiada o niezwykłej drodze naukowca od początków jego kariery do międzynarodowej sławy. Alfred Kinsey urodził się jako syn inżyniera, jednocześnie kaznodziei w szkółce niedzielnej (John Lithgow). Buntując się przeciwko purytańskiej obyczajowości i według niego fałszywej pobożności rodzinnego domu, zafascynowany naturą i nauką, Kinsey kończy zoologię na Harvardzie. Przez lata specjalizował się w badaniach osy owocówki.

Doskonały film oparty na prawdziwych wydarzeniach, których bohaterem był Choi Baedal - legendarny koreański mistrz wschodnich sztuk walki - twórca stylu Kyokushin Karate. Akcja filmu rozgrywa się w latach 30-tych ubiegłego wieku, w czasach kiedy Korea pozostawała pod okupacją japońską. Choi Baedal - nie mogąc dostać się do japońskiego lotnictwa - postanawia zdobyć sławę w inny sposób. Po upokorzeniach i śmierci przyjaciela postanawia udowodnić wszystkim swoją wyższość. Ukrywa się więc w górach, gdzie w osamotnieniu doskonali techniki walki, studiując księgi najsławniejszego japońskiego szermierza. Po powrocie wyzywa wszystkie szkoły walki w Japonii - i nigdy nie schodzi z maty pokonanym.

Dwuczęściowy film ukazuje życie Karola Wojtyły od czasów jego młodości do chwili wyboru na papieża. Pierwsza część filmu jest poświęcona dorastaniu Wojtyły i jego przeżyciom z II wojny światowej, druga część opowiada o latach powojennych.

Słynny szkocki dramaturg James Matthew Barrie (Johnny Depp) po porażce jednej ze swoich sztuk przeżywa twórczy kryzys. Geniusz źle się czuje ograniczony sztywnymi ramami kultury Anglii początku XX stulecia. Inspirację do nowego dzieła odnajdzie podczas spaceru w londyńskim Kensington Gardens. Spotyka tam rodzinę Llewelyn Davies: czterech chłopców oraz Sylvię, ich piękną, owdowiałą matkę (Kate Winslet). Związku Jamesa i Sylvii oraz jego przyjaźni z dziećmi nie akceptuje ani matka Sylvii - Emma du Maurier (Julie Christie) ani żona Jamesa - Mary (Radha Mitchell). Częste spotkania Jamesa z rodziną Llewelyn Davies, zabawy z chłopcami i rozkwit uczucia wobec ich matki pozwolą pisarzowi stworzyć nową, niezwykłą sztukę. Producent inscenizacji dzieł J.M. Barrie'ego - Charles Frohman (Dustin Hoffman) zrazu sceptycznie odnosi się do Piotrusia Pana. Sukces premiery w Londynie zapoczątkuje legendę o chłopcu, który postanowił na zawsze zachować dziecięcą wrażliwość.

Krynica, 1960. Do mieszczącej się przy deptaku pracowni Włosińskiego wchodzi Nikifor i rozpakowuje swój warsztat malarski. Spokojne, uregulowane, zaplanowane do ostatniego szczegółu życie Włosińskiego ulega zakłóceniu. Włosiński próbuje pozbyć się natrętnego gościa. Postanawia odnaleźć rodzinę Nikifora. Okazuje się, że Nikifor żyje całkowicie samotnie. Mieszka kątem, nie ma nawet metryki. Z punktu widzenia prawa… nie istnieje. Włosińskiemu udaje się tylko ustalić, że pochodzi z matki niemowy i nieznanego ojca. Włosiński nie należy do entuzjastów malarstwa ludowego. W miarę jak poznaje Nikifora, zaczyna doceniać jego dzieło. Widzi żarliwą wiarę Nikifora, a jednocześnie duchową wolność. Odkrywa, że malarstwie oznacza ona niezależność od opinii, w życiu – brak przywiązania do doczesności i głęboką pokorę. Widzi, jak sam jest głęboko zniewolony przez malarskie wykształcenie – uzależniony do malarskiej tradycji, od ocen i sądów. Od marzeń o sukcesie, o materialnej stabilizacji. Wychodzi na jaw, że Nikifor ma otwartą gruźlicę. Włosiński, dzieląc z nim pracownię ryzykuje nie tylko własnym życiem – ma rodzinę. Nikifor nie chce iść do szpitala, szkoda mu czasu, chce malować. Włosiński, aby umieścić go, musi wziąć nad nim opiekę oprawną. Na tę wiadomość żona wraz dziećmi przenoszą się do Krakowa. Nie pomagają tłumaczenia, że Nikifor jest umierający i ta opieka jest na kilka miesięcy. Jest rok 1967. Minęło 7 lat. Nikifor ciągle żyje.

Dwójka przyjaciół w iście romantycznej pogoni za przygodą opuszcza rodzinne Buenos Aires na rozklekotanym Nortonie 500 z 1939 roku. Mimo awarii motocykla kontynuują swoją ośmiomiesięczną odyseję, łapiąc każdą możliwą okazję transportu. Zróżnicowane pejzaże odzwierciedlają stopniową przemianę w ich sposobie postrzegania świata; ludzie, których spotykają na swej drodze, otwierają im oczy na zupełnie inne oblicze Ameryki Południowej. Trafiają na wyżyny Machu Picchu, gdzie odnajdują majestatyczne ruiny i zdają sobie sprawę z ogromnego znaczenia zapomnianego dziedzictwa Inków. Gdy docierają do kolonii trędowatych, usytuowanej w głębi peruwiańskiej dżungli, zaczynają wątpić w wartość postępu mierzonego sukcesem gospodarczym, który tak wielu ludzi pozostawia poza nawiasem społeczeństwa. Doświadczenia z tego miejsca pomagają określić ich późniejsze postawy etyczne i wytyczyć drogę, którą podążą.