Nie wiem czy Netflix będzie dalej chciał brnąć w tę finalnie rozczarowującą i nużącą opowieść. Tego typu historii mieliśmy już na pęczki i to w zdecydowanie lepszym wydaniu. 3
Dziewczyna i kosmonauta to kolejna produkcja platformy Netflix zrealizowana z polskimi twórcami, która tym razem miała namieszać w gatunku kina science-fiction i wprowadzić na nasze podwórko nową jakość. Niestety na założeniach się skończyło, ponieważ projekt, którego reżyserem jest Bartosz Prokopowicz to niespełniona obietnica i wielkie rozczarowanie. A zapowiadało się na naprawdę niezłe widowisko.
Akcja serialu Dziewczyna i kosmonauta posiada dwie linie narracyjne. Pierwsza z nich rozgrywa się w 2052 roku - w niewyjaśnionych okolicznościach po 30 latach powraca statek z tytułowym kosmonautą na pokładzie. Mimo upływu lat ocalały mężczyzna w ogóle się nie postarzał i wygląda dokładnie tak samo, jak w dniu, w którym wsiadł do kosmicznej maszyny. Druga z linii to czasy współczesne, w których poznajemy Martę o serce, której ubiega się dwóch pilotów F-16: Nikodem "Scratch" Borowski oraz Bogdan "Kid" Rosa. Problem pojawia się, kiedy jeden z nich ma niebawem polecieć w kosmos
Dziewczyna i kosmonauta wydaje się być produkcją czerpiącą wzorce z najlepszych klasyków kina amerykańskiego. Fani serii "Top Gun" z pewnością znajdą w tym serialu inspiracje kultowymi dziełami z Tomem Cruise'em. Niestety na inspiracjach się kończy - w trakcie 6. odcinków powietrznych pojedynków dostajemy mniej niż palców przy jednej dłoni. Co więcej całość okraszona jest paskudnymi efektami komputerowymi, co może wywołać u wielu widzów - a w szczególności tych, którzy odwiedzili w ubiegłym roku sale kinowe i obejrzeli na wielkim ekranie Mavericka - odruch wymiotny.
Zresztą sceny powietrzne to niejedyna wizualna bolączka tego projektu. W momencie, w którym twórcy postanawiają przenieść nas do świata przyszłości, dostajemy niezwykle biednie wyglądające scenografie. Szczególnie rzuca się to w oczy, kiedy akcja przenosi się do Rosji - wnętrza oraz różnego rodzaju wyposażenia wyglądają, jakby były robione z kartonów. W trakcie seansu można odnieść uczucie telewizyjnej taniości. I chociaż stronę wizualną można najdelikatniej ująć, jako słabą, to i tak nie ona jest tutaj najgorszym punktem programu. W tym momencie do gry wchodzi scenariusz z paskudnym trójkątem miłosnym, którego nie powstydziłyby się największe hollywoodzkie romantyczne gnioty.
Oglądając serial można odnieść wrażenie, że twórcy mieli kilka fajnych pomysłów - nawet jeśli inspirowali się innymi produkcjami - ale nie do końca znaleźli odpowiedni sposób, aby je wykorzystać i dać im należycie wybrzmieć. Na pierwszy plan wysuwa się tutaj wątek Nikodema Borowskiego, który powraca na Ziemię po 30 latach - wygląda dokładnie tak samo, jak w momencie wylotu w kosmos. I co z tego skoro nie ma to żadnego realnego wpływu na fabułę? Nie zmienia to w ogóle świata przedstawionego. Co więcej - wszystko jest potraktowane po macoszemu, a kolejne etapy jego historii przebiegają w taki sposób, aby pasowało scenarzystom do popchnięcia historii do przodu. W zasadzie nie ma to większego wpływu nawet na wątek miłosny opowieści, gdzie zarysowuje się on nam od początku, jako najważniejszy ze wszystkich. Futurystyczny świat jest tylko niezbyt miłym dla oka poprzez swoją taniość dodatkiem wizualnym do netfliksowego przedsięwzięcia.
Skoro napomknąłem o trójkącie miłosnym pomiędzy Martą zakochaną w dwóch pilotach F-16, to warto pochylić się nieco bardziej nad tym zagadnieniem. Początek jest całkiem obiecujący - relacje i potencjalny konflikt pomiędzy przyjaciółmi z jednostki mogą nam się pierwotnie jawić jako dramatyczna historia z potencjałem, gdzie bohaterowie będą musieli podejmować trudne decyzje. I te trudne decyzje pojawiają się na horyzoncie, ale ponownie twórcy traktują je jako coś mało ważnego, kolejny element do odhaczenia w historii. W teorii mają mieć one znaczenie i mocno odbić się na bohaterach, ale cały czar pryska, kiedy akcja zostaje przeniesiona do przyszłości. Zestawiając ze sobą obie linie narracyjne to czasy współczesne wypadają zdecydowanie lepiej, aniżeli Polska 2052 roku. Pomimo 30 lat bohaterowie i ich relacje w ogóle nie zostały rozwinięte, a nowe postacie (jak chociażby córka Marty) nie dodają zbyt wiele do historii.
Dziewczyna i kosmonauta to serial, który potrzebuje rozwinięcia i na pewno nie jest to historia na jeden sezon. Jednak po tym czego możemy doświadczyć w pierwszych sześciu epizodach owej historyjki miłosnej, nie wiem czy Netflix będzie dalej chciał brnąć w tę finalnie rozczarowującą i nużącą opowieść. Tego typu historii mieliśmy już na pęczki i to w zdecydowanie lepszym wydaniu.
