Filmy śmierć, biseksualizm, homoseksualizm

Około północy, młoda para Ali (Kate Moran) i Matthias (Niels Schneider) oraz ich pokojówka transwestyta Udo (Nicolas Maury) przygotowują się do orgii. Ich gośćmi będą Ogier (Eric Cantona), Gwiazda (Fabienne Babe), Nastolatek (Alain-Fabien Delon) i Suka (Julie Brémond).

Serial ukazujący różne oblicza miłości męsko-męskiej. Każdy sezon podzielony jest na kilka historii, opowiadających rozwijającą się relację miłosną między głównymi bohaterami, dostarczając widzowi zarówno śmiech, jak i łzy.

Uczniowie elitarnej szkoły uwięzieni na wyspie zniszczonej przez tsunami trzymają się resztek nadziei. Ale czy to nie za mało, gdy zaczynają działać tajemnicze siły?

Były gwiazdor rockowy, właściciel klubu nocnego w San Francisco, zostaje zamordowany. Do sprawy przydzielony zostaje detektyw Nick Curran (Michael Douglas), a główną podejrzaną jest atrakcyjna pisarka – Catherine Tramell (Sharon Stone).

O czym jest ten film? Odgadywanie przez widza fabuły to (jak zwykle u Lyncha) jeden z elementów scenariusza, a zarazem świetna rozrywka. Nieudana próba zabójstwa kończy się tragicznym wypadkiem samochodowym. Niedoszła ofiara Rita (Laura Elena Herring) znajduje schronienie u dziewczyny z prowincji - Betty Elms (Naomi Watts), która przyjechała do Hollywood szukać szczęścia. Rita cierpi na amnezję powypadkową, więc razem postanawiają dowiedzieć się kim jest. Szukają w porannych gazetach informacji o wypadku i ewentualnych ofiarach. Rita jednak nie chce iść na policję. To początek filmu, ale niekoniecznie początek historii...

Thriller erotyczny rozgrywający się w plenerach południowej Francji. Sarah (Charlotte Rampling), angielska autorka kryminałów, ma na koncie serię bestsellerów, które przyniosły jej sławę i pieniądze, ale nie zaspokoiły twórczych ambicji. Jest sfrustrowana i zniechęcona. Rozmawia o tym ze swym wydawcą, Johnem (Charles Dance), a ten proponuje, by oderwała się od codzienności i wyjechała na czas pisania kolejnej książki do jego domu w Prowansji. Wraz ze zmianą miejsca akcji zmienia się też kolorystyka filmu - zgaszone, surowe barwy Londynu ustępują miejsca ciepłym, rozświetlonym kolorom Luberon, gdzie autorka odpoczywa i szybko rozpoczyna pracę nad nową powieścią. Jej spokój zostaje jednak zburzony niezapowiedzianym przyjazdem córki Johna, Julie (Ludivine Sagnier). Zuchwałe zachowanie młodej dziewczyny i jej całkowity brak jakichkolwiek zahamowań bardzo irytują Sarah, co w końcu doprowadza do wzajemnej wrogości. Im dłużej jednak pisarka obserwuje dziewczynę, tym bardziej jest jej ciekawa. A ciekawość podsyca wyobraźnię, wyzwala seksualne sny i marzenia...

James Ballard powoduje wypadek samochodowy, dzięki któremu nawiązuje romans z atrakcyjną i tajemniczą Helen i wkracza w szokujący świat ludzi ogarniętych obsesją wypadków samochodowych. James odkrywa, że niebezpieczeństwo, zapach skóry, metalu i palonej gumy mają w sobie coś perwersyjnie erotycznego.

Pisarz zostaje oskarżony o zamordowanie swojej żony. Według jego wersji przyczyną śmierci był upadek ze schodów... Jak było naprawdę?

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".